Sinds enkele dagen valt het niet meer te ontkennen: de herfst is er! De blaadjes waren al eventjes bezig met verkleuren, er hing al wat nevel en je voelde al wat nattigheid in de lucht. Ook hier in huis werd het duidelijk dat het najaar eraan kwam: de haren van de hond beginnen tekenen te vertonen van een dwarse winterpels en ik voel stilaan hoe de pompoenkoorts opkomt. Maar het was pas gisteren, toen we nog buiten waren op een stilaan onchristelijk uur, dat ik wist dat het nu helemaal zo ver was. Het lag niet aan de regen of de ietwat gure wind. Nee, het was de eerste keer dat de blaadjes wild rond de auto dansten dit jaar. En dan weet je dat het zover is...
Sowieso is de herfst mijn favoriete seizoen, maar dit keer brengt ze extra veel moois. Soms gebeuren er in het leven dingen die zo donker zijn dat het voelt alsof je in een soort van winterslaap komt. In die periode zijn er dingen die je zo bezig houden dat je geen oog meer hebt voor al het andere in de wereld, net zoals de beer die diep in een grot ligt te snurken. En soms kan dat zo lang duren dat het wel lijkt alsof het een heel jaar lang winter blijft
Dat is ook voor De Elf en de Eik zo geweest. Maar nu de herfst aanbreekt, is de winter voor ons voorbij en danst en vliegt de energie net zo fel in het rond als de herfstblaadjes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten